Wzrost liczby konsorcjów inwestycyjnych na wczesnym etapie oraz spółek celowych zorganizowanych na platformach takich jak AngelList, zmieniło strukturę inwestowania na wczesnym etapie na wiele sposobów. Dla inwestorów te syndykaty zapewniają wiele korzyści: transakcje są realizowane szybciej, a finansiści mają dostęp do szerszego przepływu transakcji i większej liczby opcji inwestycyjnych.
Ale te nowe pojazdy inwestycyjne mają ciemną stronę. Syndykaty online mają zazwyczaj interes w transakcjach, które są gorsze dla partnerów z ograniczoną odpowiedzialnością niż ogólnofunduszowe transakcje wspólne z inwestycjami w fundusze venture capital.
$config[code] not foundAby wyjaśnić tę wadę, pozwól mi zacząć od opisania, jak działa przenoszone zainteresowanie. Fundusze venture capital zbierają pieniądze od ograniczonych partnerów. Generalni partnerzy wybierają firmy do finansowania z wykorzystaniem tych funduszy. W zamian za swoje starania, partnerzy generalni otrzymują odsetki lub udział w zyskach z funduszu. Zazwyczaj carry wynosi 20 procent zysków.
W funduszu venture, wartość oprocentowana jest oparta na wynikach całego funduszu. Wyniki wszystkich inwestycji dokonanych przez fundusz są sumowane, a ujęta część odsetkowa jest stosowana do całości. Jednak w przypadku konsorcjum internetowego, wartość carry, którą otrzymuje wiodący inwestor, jest zazwyczaj ustalana osobno dla każdej transakcji.
Transakcja typu deal-by-deal często przynosi bardzo różne zwroty z przeniesienia na poziomie funduszu. Aby zobaczyć różnicę, rozważ następujący przykład: partner generalny pozyskał 10 milionów dolarów od komandytariuszy, aby zainwestować w 10 spółek. Każdy start-up otrzymuje 1 milion dolarów. Jedna z 10 firm zwraca 10 milionów dolarów, podczas gdy pozostałe dziewięć traci cały zainwestowany kapitał. W rezultacie fundusz zebrał 10 milionów dolarów i zwraca inwestorom 10 milionów dolarów. Ograniczeni partnerzy nie zarabiają żadnych zysków. Ponieważ komandytariusz nie dokonał żadnych pieniędzy, przeniesione odsetki wypłacone wspólnikowi generalnemu funduszu wynoszą zero.
Jeśli jednak te same 10 mln USD zostaną pozyskane od ograniczonych partnerów, aby zainwestować w te same 10 spółek, przy tej samej pojedynczej firmie, która generuje 10-krotny zwrot zainwestowanego kapitału, a pozostała dziewiąta traci cały swój kapitał, transakcja po transakcji naniesione numery odsetek są różne. Dziewięć inwestycji nie powoduje przeniesienia, ponieważ wszystkie straciły pieniądze. Pozostała inwestycja przyniosła zysk w wysokości 9 milionów USD. Z 20-procentowym pakietem, główny partner zabiera 1 800 000 $. Podczas gdy każdy, kto wpłacał pieniądze do wszystkich transakcji wiodącego inwestora, nic by nie zarobił, ta osoba nadal kończy płacenie 20-procentowego bagażu. W skrócie, LPs płacą więcej w uiszczonym oprocentowaniu z carry-by-deal carry niż z carry na poziomie funduszu.
Co więcej, ponoszą większe ryzyko. W przypadku transakcji typu "deal-by-deal" szefowie konsorcjum prawdopodobnie będą szukać więcej ofert w domu i skończy się więcej ataków niż w przypadku carry-over w skali całego funduszu. Ponieważ straty nie mają znaczenia dla generalnych partnerów z transakcją kupna, interesy, lekarze rodzinni podejmują większe ryzyko w ramach tej struktury. To może nie być najlepszy wynik dla ograniczonych partnerów, którzy już podejmują bardzo ryzykowne inwestycje.
Te dwie wady syndykatów nie są powodem, dla którego aniołowie muszą koniecznie ich unikać. Korzyści z syndykatów mogą przewyższać ich koszty. Jednak inwestorzy we wczesnych etapach muszą mieć świadomość, że syndykaty traktują odsetki bardzo odmiennie od funduszy venture, a różnice te mają wpływ na ryzyko, jakie ponoszą, i zyski, które zarabiają.
Rozdaj zdjęcie za pośrednictwem Shutterstock
