Głód ziemniaczany w Irlandii w 1845 r. Wywołał falę imigracji przez Ocean Atlantycki do Stanów Zjednoczonych. Ponieważ Irlandia była przede wszystkim wiejska, większość nie była przygotowana na uprzemysłowione miasta, które mieli nazwać domem, więc wysoko płatne prace były rzadkie. Imigranci często podejmowali pracę, której inni nie chcieli wykonywać. Irlandzcy imigranci chcieli tego, czego każdy Amerykanin chciał, czyli żyć amerykańskim marzeniem o pokoju i dobrobycie. Około 4,5 miliona Irlandczyków przybyło do Ameryki w latach 1820-1930.
$config[code] not foundZadania krajowe
Kobiece irlandzkie imigrantki podjęły pracę, na przykład pokojówki, kucharze i załatwianie spraw dla bogatych mieszkańców miasta. Jeśli bogaci ludzie w mieście nie mieli czarnego sługi, często mieli irlandzkiego. Irlandki często oszczędzały niewielkie pieniądze, które otrzymywały z tych prac, aby przekazać darowiznę na rzecz Kościoła lub odesłać do domu krewnych. Irlandki były uważane za dobrych sług przez bogatych, ponieważ były ciężko pracującymi pracownikami, którzy nie potrzebowali dużo pieniędzy.
Praca służby
Irlandczycy często stali się sługami człowieka i osobiście dbali o człowieka z domu lub konie w stajni. Irlandczycy pracowali również jako personel kuchenny, ogrodnicy, hodowcy koni, stabilni muckers i opiekujący się zwierzętami. Mężczyźni będą pracować długie, ciężkie godziny, wykonując pracę za mniejszą płacę niż inni mieszkańcy miasta.
Wideo dnia
Dostarczone przez Sapling Dostarczone przez SaplingPraca w kolejnictwie
Irlandczycy pomogli zbudować tor kolejowy i odejdą od rodziny i przyjaciół, aby zbudować linię kolejową na zachodzie. Wysyłają swoje pieniądze do domów rodzinom mieszkającym na wschodzie lub za granicą w Irlandii. Irlandczycy trzymali się w obozach kolejowych i często nie mieszali się z innymi narodowościami.
Mosty i budownictwo
Irlandczycy często pracowali na niebezpiecznych i nisko płatnych stanowiskach, tworząc drogi i mosty w całym kraju. Irlandzcy pracownicy będą śledzić prace budowlane w całym kraju i będą pracować przez wiele godzin w niehigienicznych i niebezpiecznych warunkach. Wielu Irlandczyków często wykonywało prace, których nawet czarni niewolnicy nie mogli pracować, ponieważ czarni niewolnicy byli uważani za cenną własność. Irlandczycy nie byli cenieni jako własność i pozwalali wykonywać bardziej niebezpieczne zadania. Rodziny pozostały w miastach lub podążały za mężczyznami podczas pracy.
