Niektórzy obserwatorzy twierdzą, że samozatrudnienie ma charakter antycykliczny. Skupiając się na decyzjach podejmowanych przez ludzi w celu samodzielnego rozpoczęcia działalności, badacze ci twierdzą, że niektórzy ludzie, którzy tracą pracę, gdy gospodarka zawiera kontrakty, rozpoczynają samozatrudnienie, a nie stają się bezrobotni lub opuszczają rynek pracy. Dane rządowe analizowane przez Roberta Fairlie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz w imieniu Fundacji Kauffmana potwierdzają ten argument, pokazując, że tempo, w jakim ludzie przechodzili na samozatrudnienie, wzrosło podczas Wielkiej Recesji.
$config[code] not foundJednak, jak już wspomniałem wcześniej, badania skupiające się na samozatrudnieniu w czasach kryzysu gospodarczego są mylące. Liczba osób samozatrudnionych jest wynikiem zarówno samozatrudnienia, jak i wyjścia z niego. Jeśli wskaźnik wyjścia z samozatrudnienia przekroczy stawkę wejścia, liczba osób samozatrudnionych spadnie.
W czasie spowolnienia gospodarczego osoby prowadzące działalność mają trudniejszy dostęp do kapitału i mają mniejszy popyt na swoje produkty i usługi. W rezultacie, gdy gospodarka się kurczy, wzrasta tempo, w jakim samozatrudniony sklep z bliska. To, czy liczba osób samozatrudnionych wzrośnie lub zmniejszy się w czasie recesji, zależy od tego, czy recesja ma większy wpływ na wejście lub wyjście z pracy na własny rachunek.
Aby sprawdzić, czy liczba osób samozatrudnionych ma tendencję do zwiększania lub zmniejszania się podczas recesji, przyjrzałem się danym z badania aktualnej populacji, które śledzi liczbę osób nierolniczych samozatrudnionych co miesiąc od 1948 r. Stosując daty rozpoczęcia i zakończenia 11 recesji, które według National Bureau of Economic Research wystąpiły w Stanach Zjednoczonych między styczniem 1948 r. a majem 2014 r., porównałem liczbę nierolniczych, nieposiadających osobowości prawnej, samozatrudnionych w miesiącu poprzedzającym recesję z liczbą w ostatnim miesiącu recesje.
Liczby są zaskakujące. W sześciu z recesji liczba samozatrudnionych spadła, podczas gdy w pięciu z nich liczba ta wzrosła. Co więcej, w trzech skurczach, w których wzrosła liczba samozatrudnionych, wzrosła również liczba osób zatrudnionych w sektorze prywatnym (lata 1960-1961, 1969-1970 i recesje z 1980 r.), Co sugeruje, że pogorszenie koniunktury miało łagodny wpływ na rynek pracy ogólny. Ponieważ pozytywny wpływ spowolnień gospodarczych opiera się na założeniu, że ludzie podejmują pracę na własny rachunek, ponieważ tracą pracę, trudno jest zinterpretować, co stało się w tych recesjach, w których zatrudnienie w sektorze prywatnym wzrosło.
W trzech recesjach, w których nastąpił spadek zatrudnienia w sektorze prywatnym (lata 1948-1949, 1973-1975 i recesje 1981-1982), wzrosła liczba osób samozatrudnionych. W pięciu recesjach, w których zatrudnienie w sektorze prywatnym zmniejszyło się (lata 1953-1954, 1957-1958, 1990-1991, 2001 i recesje 2007-2009), liczba samozatrudnionych spadła.
Recesje, w których spadła liczba osób samozatrudnionych, nie były bardziej dotkliwe niż recesje, w których wzrosło samozatrudnienie. Medianą recesji 11, na którą patrzyłem, była recesja w 1980 r., W której spadek produktu krajowego brutto (PKB) wyniósł 2,0 procent od szczytu do minimum. W trzech recesjach, w których spadek PKB był większy niż mediana, zatrudnienie na własny rachunek spadło, ale w dwóch z nich wzrosła liczba osób samozatrudnionych. W dwóch recesjach, w których spadek PKB był niższy od mediany, samozatrudnienie spadło, aw trzech z nich wzrosła liczba osób samozatrudnionych.
Warto zauważyć, że spadek samozatrudnienia jest cechą charakterystyczną niedawnych recesji. W ostatnich trzech okresach dekoniunktury gospodarczej (lata 1990-1991, 2000 i recesje z lat 2007-2009) liczba bezrobotnych osób prowadzących działalność na własny rachunek spadła. W ostatnim czasie liczba samozatrudnionych nie rośnie, gdy gospodarka się kurczy.
3 komentarzy ▼
