Historia pracy zawodowej sięga co najmniej czasów średniowiecza, ponieważ stanowi przedłużenie starszego systemu praktyk, który pomógł zapewnić wykształcenie w handlu dla wielu młodych ludzi w odległej przeszłości. Nowoczesny system badania pracy sięga 1964 r., Kiedy został włączony jako część ustawy o możliwościach gospodarczych uchwalonej przez kongres w ramach programu Prezydenta Johnsona "Wielkie społeczeństwo".
$config[code] not foundUstawa o możliwościach ekonomicznych
W części poświęconej badaniu pracy ustawy o możliwościach ekonomicznych określono, że stanowiska dotyczące pracy będą zapewnione, zwłaszcza w celu pomocy osobom o niższych dochodach w dążeniu do wyższego wykształcenia. Projekt ustawy wymagał, aby praca była w jakiś sposób powiązana z edukacją, której uczęszczał student, a także aby praca nad pracą nie była wykorzystywana do wypierania jakichkolwiek prac, które były już wykonywane przez płatnych pracowników.
Ustawa o szkolnictwie wyższym
Zaledwie rok po przyjęciu ustawy o możliwościach ekonomicznych kongres rozszerzył i zmodyfikował federalny program studiów, przenosząc go z Ministerstwa Pracy do Departamentu Zdrowia, Edukacji i Opieki Społecznej. Rewizja ta dodatkowo podkreśliła, że studium pracy powinno być świadczone głównie dla osób o niższych dochodach, które prowadziły edukację. Projekt ustawy wyraźnie stwierdzał, że należy preferować osoby o niższych dochodach.
Wideo dnia
Dostarczone przez Sapling Dostarczone przez SaplingZmiana ustawy o szkolnictwie wyższym
Kongres wrócił do ponownego przeglądu programu studiów w 1972 roku. W ramach tej rewizji znacznie większy nacisk położono na usługi społeczne. Szkoły zostały teraz poinstruowane, aby próbowały znaleźć potrzebne usługi w swojej społeczności, które być może byłyby w stanie zapewnić za pomocą pracy zawodowej. Komisarz ds. Szkolnictwa wyższego był uprawniony do zawierania umów z instytucjami publicznymi i niepublicznymi w celu zatrudniania studentów w potrzebnych usługach społecznych.
Poprawki w szkolnictwie wyższym
W 1992 r. Kongres przyjął kolejne poprawki do ustawy o szkolnictwie wyższym z 1965 r. Zmiany te wymagały, aby uczelnie przeznaczyły co najmniej 5 procent swoich środków na świadczenia pracy na programy usług publicznych, które przyniosłyby korzyści większemu społeczeństwu. Definicja służby społecznej została rozszerzona w poprawkach mających na celu podkreślenie usług, które przyniosłyby korzyść tym członkom społeczności, którzy mieli niższy dochód, a także tym, którzy zajmowali się niepełnosprawnością.
