Układy elektroniczne, które wytwarzają sygnały RF (częstotliwości radiowej) w określonych miejscach, na przykład w fazach IF (częstotliwość pośrednia), wymagają zastosowania transformatorów toroidalnych, aby zapewnić stabilizację wymaganej częstotliwości. Jako technik elektroniki zdarzają się sytuacje, w których musisz ręcznie nawinąć taki transformator. Po upływie czasu określającego liczbę zwojów drutu koniecznych dla danej częstotliwości, należy ocenić metodę nawijania toroidu. Możesz użyć środka drutu, aby łatwo rozpocząć ten proces nawijania.
$config[code] not foundWytnij dwie 1/2 cala niebieskiej winylowej taśmy maskującej ze szpuli. Przyklej jeden koniec każdego z brzegu obszaru roboczego tak, aby był łatwo dostępny, gdy jest potrzebny do zamocowania końcówek drutu po zakończeniu procesu nawijania.
Przeciągnij drut przez środek okrągłego rdzenia, aż wnętrze rdzenia znajdzie się pośrodku całej długości drutu. Złóż drut delikatnie, przytrzymując każdy koniec drutu między kciukiem a palcami wskazującymi na każdej dłoni. Trzymaj końce w powietrzu, tak aby drut i rdzeń wyglądały jak naszyjniki z rdzeniem toroidalnym zwisającym u dołu. Chwyć oba końce drutu między kciukiem i palcami wskazującymi jednej ręki, a szczypcami, gdzie tworzą kształt litery "U" w rdzeniu toroidalnym, za pomocą palców kciuka i palca wskazującego drugiej ręki.
Puść dwa końce drutu, aby uwolnić trzymającą je rękę. Przy jednoczesnym ściskaniu drutów do rdzenia toroidalnego drugą ręką, użyj kciuka i palców wskazujących drugiej ręki, aby rozpocząć przewlekanie jednego z luźnych końcówek drutu z powrotem i przez środek rdzenia toroidalnego. Przeciągnij drut przez środek rdzenia i zapętl go w górę, aż ponownie zbliży się do końca drugiego przewodu. Pociągnij drut, dopóki pierwsza pętla rdzenia nie będzie tak ciasno nawinięta, jak to możliwe. Podczas zwijania pierwszej pętli część drutu przechodząca przez środek rdzenia musi być prostopadła do krawędzi otworu w środku, tak jak drut na zewnątrz rdzenia jest prostopadły do krawędzi na zewnątrz. Rezultatem powinno być więcej miejsca między zewnętrznymi pętlami drucianymi niż wewnętrzne pętle druciane.
Kontynuuj owijanie pierwszej strony drutu wokół rdzenia toroidalnego, dopóki pozostanie tylko 1 cal długości. Ta długość końcowa będzie wystarczająca, aby przejść przez jeden z otworów na płytce drukowanej, a nie na tyle, aby wykonać kolejną pętlę przez rdzeń toroidalny. Skieruj ten koniec drutu w dół, tak aby wskazywał od centrum rdzenia toroidalnego, a następnie użyj jednego kawałka niebieskiej taśmy maskującej, aby zawinąć się wokół pętli poprzedzającej ten "ogon drutu" na końcu. Dokładnie owinąć taśmę tak, aby koniec był trzymany na rdzeniu toroidalnym, podczas gdy ty nawijasz drugą połówkę drutu.
Owiń drugą połowę drutu wokół rdzenia toroidalnego w ten sam sposób, w jaki została nawinięta pierwsza połowa. Rozpocznij od pierwszego przewlekania końca przez środek, upewniając się, że zawijasz pierwszą pętlę w tym samym kierunku, co pierwsza pętla na pierwszej połówce drutu. W celu prawidłowego działania cewki toroidalnej pętle druciane muszą krążyć wokół rdzenia toroidalnego w tym samym kierunku od jednego końca do drugiego. Przypnij koniec rdzenia toroidalnego po zakończeniu drugiej połówki uzwojenia.
Nałóż cienką warstwę lakieru do paznokci wokół owiniętego rdzenia toroidalnego tak, aby lakier pokrywał wszystkie powierzchnie zewnętrzne, a także wnętrze otworu w środku. Pozwól, aby lakier do paznokci wyschł dokładnie, tam, gdzie nie jest już lepki w dotyku. Po wyschnięciu pasty wszystkie pętle drutu na rdzeniu toroidalnym będą teraz trwale utrzymywane na swoim miejscu.
Odetnij około 1/2 cala izolacji od końców każdego końca "końca" drutu, aby te końce mogły przejść przez otwory lutownicze w płytce drukowanej.
Wskazówka
Praktyka w przemyśle elektronicznym, podczas nawijania cewek toroidalnych, ma nawinąć cewki wystarczająco mocno, tak że tylko 330 stopni rdzenia okrągłego jest pokryte uzwojeniami, pozostawiając pozostałe 30 stopni wolne od jakichkolwiek zwojów. Pusty 30-stopniowy łuk jest zwykle wykonany jako dno rdzenia, które znajduje się najbliżej płytki z obwodami drukowanymi.
